Bas Kakes is een freelance filmmaker die de wereld op zijn mooist weet vast te leggen door de lens van zijn camera. Hij deelt zijn verhaal, van de tijd op het Grafisch Lyceum Rotterdam tot zijn recente deelname aan het 48 Hour Project.
‘Vanaf mijn jeugd wist ik al dat ik filmregisseur wilde worden’, vertelt Bas. ‘De aankoop van een filmcamera door mijn vader wakkerde mijn liefde voor film aan. Op het GLR kon ik mijn passie omzetten in actie, en daar koos ik voor de opleiding AV-specialist (die toen nog ‘Video-editor’ heette). Mijn GLR-tijd was een van de leukste periodes in mijn leven. Samenwerken met klasgenoten zoals Jim Martens, Wilco Hitzert en Mark Schreurs resulteerde in blijvende banden. Een hoogtepunt was een project waarin we special effects creëerden voor een Star Wars-verhaal.’
Na het GLR wilde Bas graag naar de Filmacademie. ‘Hiervoor heb ik drie keer toelating gedaan voor fictie regisseur, maar helaas ben ik nooit toegelaten. Ik heb toen een tijdje gewerkt en veel op filmsets rondgelopen. Daarna besloot ik om de hbo-opleiding Commerciële economie te gaan doen met als specialisatie marketing. Met als idee om dan voor mezelf te beginnen en zo commercieel alsnog met film aan de slag te kunnen.’
Bas werkt inmiddels als freelance filmmaker voor diverse bedrijven. ‘De opdrachten die ik heb variëren van evenementenregistraties tot commercials. Daarnaast werk ik ook zelf aan eigen grotere filmprojecten. Ik heb een paar jaar geleden een documentaire gemaakt over de stad waar ik woon, getiteld ‘Dordrecht door de jaren heen'. Deze heeft een paar maanden in de bioscopen in Dordrecht gedraaid.’
In 2023 deed Bas mee aan het 48 Hour Project in Rotterdam, opnieuw met oud-klasgenoten Wilco en Jim. ‘Het werken onder tijdsdruk gaf een kick en bracht de oude tijden weer tot leven. Onze 48 Hour Project-film ‘Het Vergeten Lied’ is een ontroerend drama over dementie dat de diepgaande impact van menselijke verbinding onderzoekt. De film herinnert ons eraan dat zelfs bij geheugenverlies, de essentie van iemands geest en creativiteit kan blijven bestaan, en dat oprechte zorg en mededogen het innerlijke licht weer kunnen aanwakkeren.’
Bas vervolgt: ‘Het 48 Hour Project leerde me dat ik nog steeds in staat ben om in korte tijd met beperkte middelen mijn visie te realiseren. Het werken onder tijdsdruk heeft mijn passie voor eigen projecten aangewakkerd. De uitdagingen, zoals het geloofwaardig laten spelen van de actrice, maakten de ervaring des te waardevoller. Nog een uitdaging was het zorgen dat onze actrice piano kon spelen, of dat het in de film leek alsof ze dit kon. Gelukkig was ze muzikaal aangelegd en had ze dit erg snel onder de knie. Toen Anke vertelde dat ze een vriendin heeft die momenteel aan dementie lijdt, hebben we haar manier van spelen hier deels op gebaseerd. Dit maakte het voor haar wel een extra beladen rol.’
Momenteel werkt Bas aan een documentaire over Nationaal Park De Biesbosch, een project waar hij al meer dan 4 jaar mee bezig is. ‘Deze film hoop ik in het najaar van 2024 af te ronden en in de bioscoop uit te brengen. Voor deze film draai ik diverse scenes met dieren die in dit gebied leven. Dat is wel even een andere tak van sport. Je kunt hierbij niks regisseren en je moet wel een gestructureerd verhaal maken met deze dieren. Ik vind dit een ontzettend gaaf thema waar ik graag in de toekomst meer mee wil. Concrete plannen zijn er nog niet, laat ik eerst deze film goed afronden.’
‘Voor huidige en toekomstige GLR-studenten heb ik één advies: volg je hart. Ga vooral datgene maken waar jij achter staat. Hoe meer je dit doet, hoe sneller je beter wordt in je vak. En dan komen de opdrachten vanzelf.’